ним (зам.)
А тие кои ходат по баење и по маѓии и кои сон верујат, тешко и горко ним!
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
- Ојде син ми, он побегна, а па ја ним казвам: - Аги мили, аги златни, жи' ви турска вера, жи' ви вера, жи' ви бога, жи' ви Мохамеда, жи' ви турска книга, аги, сина не губете!
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Силјан селаните ги видел оти ним им било како приказна, почнал да им кажува што патил дома дури бил штрк и што видел и што сторил.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Така, тие ќе расудуваат: ако една Канада може да ѝ се лути на Англија затоа што последнава, за да си биде во добри односи со Сев- Американските Соединети Држави, им ги пожртвувала ним интересите на Канада и последнава сега сака да се ослободи од Англија и сама да си ги брани своите државни интереси, зашто подобро си ги разбирала, – тогаш зошто Македонија да не ѝ се лути на Бугарија затоа што таа не може да ги брани македонските интереси, ами само ги експлоатира нив, и зошто Македонија да не рече: Јас пролевав крв од мои синови, нека ги бранат моите интереси тие самите, а не твои Начович, Цоков, Станчев итн.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
И свршеник тука ним ќе им се смили.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
Но како ви се чини, дали таа борба ќе биде победоносна за нив? – Не. – Таа само ним ќе им го ископа гробот.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Таа привилегија на еден дијалект, поддијалект итн. да биде орган на литературната реч – според учењето на историјата на јазиците, им се дава ним не по некакви особени естетски предимства, а по чисто практични причини, т.е. по стекот на историско-културните околности.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
В полноќ се над ним дрвјата од жалба силна свиваа - горските бистри езерца в силна светлина светеа.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
И од ним - самовилите една по една идеа - од гроб до гроб го дигаа јунак до јунак - на оро.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Ги собраа со Петрета и Кулета јајцата и поскурите, им даде и ним по дееетина дваесет јајца, по две-три поскури и му ја нарами торбата на Петрета да ја однесе кај него, оти толку беше „лесна“ та сам, така стар, не можеше да ја однесе.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И кога ги прашаше како си поминуваат во училиштето, и двајцата не можеа да се нафалат колку многу Крсте Попов знае и сѐ што знае им кажува само ним.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Оттука и сите селани — чорбаџии, се разбира, му беа познати на спаијата, а и тој ним, та и сега, кога им стана спаија, си идат како кај „свој човек“.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ним им беше заробен изворот Бистар Кладенец, нивното најмило место во планината, каде што ги поминуваа сите свои денови.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
И ним им помина лутината.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
V Господи Од пепелва на моево царство Народи мажи и сиромаштија. Прилега ним да им принесеш барем камен Со него да се хранат и да израснат Високо високо До откај почнува да се симиња Царството твое надолу Од тамо да го здогледаат Своето кој знае кое колено Што им недостасува.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
И на женетите им го заврти умот. Ним дури и повеќе.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Сега можете да го сетите, - им зборуваше во себе ним, собрани на креветот и заслушани во силните писоци на дивината надвор.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
За сето време им зборуваше на сите далечни луѓе, за сето време тој продолжуваше да им довикнува ним по нешто такво, неразбирливо и заздишано.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Ооооооооооууууууууууууу... Плачеше од тоа што ниеднаш не можел ни да помисли дека е возможно да им се биде и волку близок: ним.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Оние што мислат и што чекаат помош од бугарскиот двор, се лажат. Ним чавка им го испила умот. Тие се народни предавници!
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
