нос (м.)
– „Хаа, не сум Охридско Поле и Струшко; чунки тамо вакви луѓе нема со олку долзи носеви и олку високи во нозете; овие луѓе не се асли како нас, си велел сам со себе.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Арно ама луѓето беа бамбашка: не беа како нас асли; тие беа во нозете долги и во носовите вудве од нашите носови.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Кога Бугарија со шум сакаше да го реши македонското прашање, водена за носот од македонската емиграција, Србија тихо, со голем успех работеше во Македонија наполно согласно со српската поговорка: „Тиха вода брег рони”.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Дошла помалата и уште од врата го затнала носот, наѕрела и си отишла.
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Да ти пресечат нос, јазик, уши, па глава, или да ти дојдат ноќе па да ти го оберат дуќанот, да ти ја запалат куќата.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Не знам што е полошо, дали овие поганци да ми сечат јазик, нос, уши, или да им бидам кум.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Ѓупци да си ги бришат носовите од раката моја!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
На која око ќе фрли, ако не го сака, носот да ѝ падне!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
КОТЕ: На жената секогаш треба носот да ѝ намирисува мажот што сака. Оти, мажот си е маж, не е жена!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Носот, пушти го моливот, да личи на него.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Тие негови чести забелешки ме натераа директорот на гимназијата да го гледам како дибек во широко, црно палто и во риги црно-бели панталони: дибек - со окалки на остриот како молив нос под кој висеше правилен црн квадрат на светкави мустаки.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Гологлав, со густа бушава коса, остра како четка, ги ширеше ноздрите на мекиот нос и ме гледаше остро, професорски.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Црни очи, црни веѓи, црни коси, белузликаво лице. ситни бели заби, набубрени црвенкасти усни, прав нос, мали ушиња, пуштена гушка.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
„Пак тоа ми се пика во носот!“ — се помисли Доста.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Иако не пушат, муштериите земаат по една „господска" цигара и зачуруваат, а Трајко Сукала веќе и бурмут тргна во носот.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
- Не сакам отпростум да ти го тријам носот со сол.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Во појасот тој стави пиштоли, на колкот јатаган и на главата кожениот калпак на деда Гера, којшто го поклопи до под носот.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Но едно време Мартин почна да малаксува, а и носот му се раскрвари.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Стојан недоверливо гледа во селанецот, во неговиот мал, подвиткан нос, размислувајќи на каква птица тој личи. Не може да се сети и се лути.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Кловнот се врти и изненадено гледа во лилјачките уши, во стаклените очи, во боксерски смачканиот нос.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
