пласт (м.)
ПАНДЕ: Тогаш мошорело ама сега паѓаат (покажува со раката) олкави пластои.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
На самиот камен стои фурка, а покрај него табла полна со пластови. Време квечерина.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Заборавен вишнеам на овој црн каменест пристан со крепкост за да ја хранам неизвесноста врз мене на мојата кора пластје напластиле заплашувањата но секојпат суров бев кон слабото.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Понатаму, на долниот крај од Рамни Ливади, двајца косачи ритмички замавнуваа со косите и стапка по стапка напредуваа преку ливадата. Зад нив остануваа пластови покосена трева.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Паѓаа студени дождови, пластови снег, сега сета природа ја запустуваше неочекуваниот мраз.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Пластови снежна коса му се испушташе од главата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Откриеш ли еден пласт, гледаш под него е друг...
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Петер Рау, универзитетски професор по германска книжевност Бев обземен уште од првиот прочит на романот Времето на козите во ракопис и тоа не само од оригиналноста на својата тема, не само од длабоките мисловни и етички пластови, туку и од своето уметничко писмо, во кое се проникнуваат реалното и иреалното, историјата и поезијата, трагедијата и травестијата, стварноста и фикцијата, епското и лирското, онаа андриќевска меланхолија и онаа позната чинговска пригушена иронија, сето тоа амалгирано во една комплексна, уметничка и естетска целина... академик Георги Старделов, на промоција на романот Времето на козите во „Мисла” во 1992 г.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Во таквите вечери понекогаш можеше да се чуе бродот, неговото трубење ќе ги пробиеше тешките пластови магла.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Најпосле некако се примири, се испружи зад Митра сѐ уште со раката во пазувата и слушајќи ја мајка си како нешто вражи исо устата, влезе во еден мигновен денски сон: ја гледа Пелагија и не ѝ се верува дека девојката што ја гледа е нејзината пријателка, ја гледа на улица, на разминување, облечена во машки пљачки со широка војничка мандија Која ѝ ја одзема и последната женственост што зрачи од нејзините крупни црни очи, се разминува со неа а таа не дека не ја препознава, ја препознава, ама се прави како да не ја знае, Пелагија оди кон запрега на среде улица, скокнува во неа, го зема камшикот и ги фраснува коњите безмилосно, тие ги напнуваат вратовите и јурнуваат по патот што сега е покриен со дебел пласт снег.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Кога ме прибра на стан тој имаше железен кревет на десната страна одвоен од другиот дел со параван од хартија за завиткување, најверојатно во неколку пластови.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Во него се бореше некаква чудна мешаница од чувства, иако не беше вистинска мешаница; тоа беа повеќе пластови од чувства, од кои не се знаеше кое е она основното.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Така, и двете, со сосема различни пасамка на мислата во своите глави, седеа додека самракот како ситна црна пајакова мрежа во пластови паѓаше врз нив.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
И додека да ги нареди зборовите во одговор Така се слуша, мори Чано, сестро моја! а снегот почнува да паѓа во пластови и набргу ги побелува сите улички.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Еразмо наизуст шепотеше непристојни пцости и погрдни зборови, викајќи по него, немоќен да го сопре, но, во исто време, мораше да го следи, да трча по бикот Чико, со сиот свој напор, независно од заморот, студот и тешките чизми, што му создаваа дополнителни тешкотии, разранувајќи му ги нежните пластови кожа на нозете.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Три бели пласта, распоредни еден над друг, зависно од својата тежина, се слеваа во еднолична маса.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
На синилото лежат белите пластови, како на сино сликарско платно.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Кога дувнува ветар, што во пластови надоаѓа од планините, облаци црвеникава прав висат над бараките.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Пластот сено беше премногу голем, а иглата премногу мала. ***
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Како да се најде игла во пласт сено?
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
