побуни (св.)
Последниот глас, тој штрбав тенор, потсетуваше на зовриена течност во огромна епрувета и панично делуваше, и тој знаеше дека смртта не треба да ја молат, кога е веќе негде над нив невидлива и пак спремна да влезе во хазардната игра како вечен играч и вечен добитник, да спечали, зашто растеше врз врелината на омраза и ги набабруваше како меури многуте побунети очи.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
- Не го сакам тоа парче. Некој го јадел! - се побуни Мирко.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
- О, не може, - се побуни Зоки и мака го фаќа од работата што се отворила. - Може, може, со топла вода и со крпа.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Бузо не кажа која била причината што го натерала Едноокиот Полип на таква гнасна и нечесна акција; Ѓеле донекаде ја објасни причината зошто сите на бродот не се согласиле со капетанот и енергично се побуниле против неговата желба, но требаше повеќе и поубаво да ги објасни и расветли душата и срцето на тие луѓе; Васе доста лесно мина преку храброста и смелоста на оној што со маки ги раскинал јажињата и го ставил на коцка својот млад живот; Марко не го протолкува и не кажа ништо за крајот на приказната.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
- Јас сум господине, - се побуни Шишман, објасни:- Дека Шишман ме викаат, затоа не сум тој.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
- Што зборуваш, дедо Иване, здрав си ти? - се побуни момченцето.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Какви волци, море! Лето е - се побуни Бојан.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Дури тогаш ќе згрешите, - се побуни дедо Димо.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Но кога Дамческите предложија да се обноват лозјата, со специјални сорти лози, што тие сами ќе ги набавеле и ќе ги донесле дури од Мелничко, речиси се побунија против нив.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Вака, со бомбата, изнашле начин како да се ослободат од тројцата наеднаш, но мажите и сите жители на Потковицата отворено се побунија.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Таа рече: - Зарем не сфаќаш дека витештвото одамна не постои. – Но ова воопшто не е подвиг! – се побуни. – Само го следам повикот.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Кога син му на Андона се побунил против ова женење, татко му кренал вила на него, и овој ја наведнал главата и се покорил.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Не можеш да голтнеш и да се совладаш. Кога ќе се побуни душата, ништо не можело да ти ја запре раката.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- А, јас? - се побуни Бреза - И јас сум голема, колку пораснав откако тргнав во градинка!
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Неколцина се побуниле: малку спиеле, зошто и ноќта да не си поспијат?
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Иако секогаш мислел дека светот со секое утро треба да се менува, не само закоравениот ред туку и сè во тој ред, од мирис до звук, од светлост до облик, сега се побунил.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Некои се побуниле; повеќето од половината нови светци биле во животот повисоки од тој Онисифор.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Некои се побуниле: кој ќе ни ги крштева децата, кој ќе нѐ закопува, рекле, ама мнозинството решило: да се избрка.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
- Во еден друг настан не било така, - сонливо се побуни со растреперени зборови.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Одвај се сеќаваше зошто воопшто се побунил.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
