побуни (св.)
Последниот глас, тој штрбав тенор, потсетуваше на зовриена течност во огромна епрувета и панично делуваше, и тој знаеше дека смртта не треба да ја молат, кога е веќе негде над нив невидлива и пак спремна да влезе во хазардната игра како вечен играч и вечен добитник, да спечали, зашто растеше врз врелината на омраза и ги набабруваше како меури многуте побунети очи.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
- Не го сакам тоа парче. Некој го јадел! - се побуни Мирко.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
- О, не може, - се побуни Зоки и мака го фаќа од работата што се отворила. - Може, може, со топла вода и со крпа.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Бузо не кажа која била причината што го натерала Едноокиот Полип на таква гнасна и нечесна акција; Ѓеле донекаде ја објасни причината зошто сите на бродот не се согласиле со капетанот и енергично се побуниле против неговата желба, но требаше повеќе и поубаво да ги објасни и расветли душата и срцето на тие луѓе; Васе доста лесно мина преку храброста и смелоста на оној што со маки ги раскинал јажињата и го ставил на коцка својот млад живот; Марко не го протолкува и не кажа ништо за крајот на приказната.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
- Што зборуваш, дедо Иване, здрав си ти? - се побуни момченцето.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Какви волци, море! Лето е - се побуни Бојан.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Јас сум господине, - се побуни Шишман, објасни:- Дека Шишман ме викаат, затоа не сум тој.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
- Дури тогаш ќе згрешите, - се побуни дедо Димо.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Вака, со бомбата, изнашле начин како да се ослободат од тројцата наеднаш, но мажите и сите жители на Потковицата отворено се побунија.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Но кога Дамческите предложија да се обноват лозјата, со специјални сорти лози, што тие сами ќе ги набавеле и ќе ги донесле дури од Мелничко, речиси се побунија против нив.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Таа рече: - Зарем не сфаќаш дека витештвото одамна не постои. – Но ова воопшто не е подвиг! – се побуни. – Само го следам повикот.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Не можеш да голтнеш и да се совладаш. Кога ќе се побуни душата, ништо не можело да ти ја запре раката.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Кога син му на Андона се побунил против ова женење, татко му кренал вила на него, и овој ја наведнал главата и се покорил.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
- А, јас? - се побуни Бреза - И јас сум голема, колку пораснав откако тргнав во градинка!
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Иако секогаш мислел дека светот со секое утро треба да се менува, не само закоравениот ред туку и сè во тој ред, од мирис до звук, од светлост до облик, сега се побунил.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Неколцина се побуниле: малку спиеле, зошто и ноќта да не си поспијат?
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Некои се побуниле; повеќето од половината нови светци биле во животот повисоки од тој Онисифор.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Некои се побуниле: кој ќе ни ги крштева децата, кој ќе нѐ закопува, рекле, ама мнозинството решило: да се избрка.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
- Во еден друг настан не било така, - сонливо се побуни со растреперени зборови.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Одвај се сеќаваше зошто воопшто се побунил.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
