бег (м.)
Бегот те дере со десеток и со други давачки, па полјакот, па заптии...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Бегови, аги крвни си мразел и секој феуд - народен враг, в Република земја сакаше да видиш, - в слобода грејнат татков праг!
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
— Евала бег, евала! — благодарат селаните околу него и подава секој по некое шише со ракија.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
А Трајко само чести. — Повелете, бег, повелете ефенди.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ама и овој ред не заборави да дигне: од кого лира, од кого франга — (од бегот — пет!) да ги задоволи утрешните нивни посестрими.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Бегот барал да му се плати штетата, па го пратил полјакот така да му рече на Лумана.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
- Море сиктер, бре ѓаур, - му свикал бегот.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
- Рековте братски и сложно ќе живееме, бегу, - забележал дедо Геро.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Во старо време, можеби дури и пред сто години, ако не и повеќе, кинисале двајца бегови, ќе ја качуваат планинава, арач ќе собираат од рајата.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
А тие освојувања голтаа стотици и илјадници правоверни во чии редови беа синовите и младите браќа на нашите бегови.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Целта си ја постигнаа – станаа бегови на Мариово, та на некаква одмазда и не помислуваа.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Само нешто го штрекна во главата, кога се сврте назад и ги виде беговите што јаваа по него; зашто ќе треба со нив да го дели пленот.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
И пашата не беше уште ни пристигнат во Ресен, а таму веќе трепереа во смртен страв, собраните во џамијата преспански аги и бегови...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
- Аман, бегот ни ја грабна невестата... Падна пред коњот на пашата белокоса старица.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
- Разбравте за бегот во Царевдвор. Така ќе мине секој од вас, ако научам дека од денес на мравка да сте згазиле... Толку...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Валијата, судските иследници, полицајци, аги и бегови како да се вселиле во душите на овие клетници.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
На едната страна беа децата од чивчиите, занаетчиите, бавчанџиите, и чифлигарите, кои живееја во Варош-маалото, а вториот “табур“ го сочинуваа децата од беговите, агите и чорбаџиите, кои живееја во Долното-маало.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Кога писмото го отвори, во него пишуваше: „Бег, ефенди!
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Гоце веќе го нема жив, нема ни бегови, ни аги, ниту пак го има султанот. Погледај, драго дете, долу во полето?
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Го потклепа палечникот, и сам проговори некој и друг збор со Стевана и виде дека Стеван се гордее со своето Кате дека служи кај бегот и оти тој ја има таа „висока чест“ прв да разбира што мисли бегот и што ќе прави.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
