висок (м.)
За’ржа белиот пастув во дворот и од неговиот врисок Се занишаа стеблата, се вознемирија плодовите, Светнаа нејзините обетки и затреперија во ноќта Како две заумни ѕвезди.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Слушам – низ ноќта прелета плач. Го впивам осамениот врисок.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Пфу! - Сега што правиме, а? - праша високиот.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Високиот и овојпат стои исправен и војнички поздравува.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Високиот намршти веѓи. Му се обрати на шоферот: - Ја истрчај и пренеси им ја наредбата да престанат да пеат.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Помалото внуче го вклучува струјното коло поврзано со кваката и милно прашува: - Молам? Дедото со врисок ја отвара вратата: - Ѓаволче!
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
Се прашуваш на што ли ти мириса потта на огледалото и едначејќи ги по звучност врисоците на кујната, размислуваш во која техника да го нацрташ денот.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Милувај, кажувај откорната штицо во моите уши шкрипни збор од стисок зад доцната есен клун твоето лице со тврда гримаса на одметнат врисок и блиску, сосем блиску во паднати лисја и стивнати птици од предзимска мисла се тркала бисер од поплака тивка стара колку слухот со воздушни уши кон ветерот со око што од себе се суши ќе одминам во ехо на чекор од чизма ти далечна, крцкава стрпи се и слушни од жлеб, клинец и чекан чука мојот призрак. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 139
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Како што на секоја стрела целта ѝ е однапред зададена според записот од предците, па она во што се нишани речиси нема никаква врска со Погодокот, така и новите песни на Поповски вежбаат тишина опасно приближивајќи му се, де на зборот, де само на вокалот каде што зборот влегува како в дом на врисоци и болки!
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Врисок и плач на жени и дечиња кои грчевито се држат за мајкините поли.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
