ѓавол (м.)
И се гледаха тие дјаволи како да се прејале и како да се пиани. И скакаха и играха како механџии кога се пиани и зборат гнасни речи и зборови.
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
На кавгата згора се примешаа големците, ѓоа да смират некоја работа, да повеќе ја запалија работата (што ти велаат: „ѓаволот ни ора ни копа, само луѓе скарува“) и туку беше се поткачиле сите да се бијат и да се тераат по таа пуста планина.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
– „Море колку за нив знаеме оти се сторија од брат и сестра две пилиња, му рекле сите, туку тој век друг бил, кога шетал Господ по земи и светците, да слушале луѓето што зборувале, а пак севишниот век повеќе ѓаволот шета по земјава, да од тоа тебе не те веруваме да си бил штрк.“
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Многу биле лоши, разлавални; татко и мајка ич не ризале, многу ги огорчувале, и зер татко им бил многу лут, така и мајка им, та беа ги колнале многупати, ете зер ѓавол натемаго беше се погодил, чедо, некој лош саат, кога ги колнала мајка им вака: „Синко Сиве и ти ќерко Чуле!
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Нека ги ѓаволот однесе! Веќе не мислам на нив…
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
И ѓаволот сам да го направил, пак е благословена направа.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
АРСО: Е, ова е: сакам да се посветам, ама ѓаволот не ме остава.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
ТЕОДОС: Кумашинците! Кој ѓавол бараат?
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
А мори, стрино, не е ѓаволот толку црн колку што го прикажуваат.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Бре изел те волкот!... Ѓавол!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Та кога ќе ги додадеш и пустите пари и стока од Антица, како што ти реков: „ништо не го запира да стане и црн ѓавол“!
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Бесно замавнував со копачката и го потсилував ортакот, тогаш мој, подоцна на ѓаволот. - Подлабоко, подлабоко, Кузмане.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
- Каков Ѓавол? се обидов да изгледам рамнодушен. - Ѓаволи нема. Ти тоа го измислуваш.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
- Какви одаи, по ѓаволите? Што трескаш? Јас одаи не барав. Во друго беше работата.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Како ги собра со момците, така отидоа по ѓаволите.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Никакво чудо не е. Ѓаволот, ни ора, ни копа, со луѓето џумбус си прави.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Денеска ме излага ѓаволот, та ошче еднаш — толку жив ќе биде!“
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Го надушиле ѓаволите и кога еден ден, додека си молчеше затаен во сламата, некој како гром од ведро небо туку му свика: - Јатак!
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Не давај му да дојде близу до туѓинските нишани, нека се крие зад камењата и нека не трча во устата на ѓаволот.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Ќе заспие страчка в гнездо, а тој, ѓавол, ќе се качи на топола и ќе ѝ ги извади јајцата од под опаш.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
