ма (изв.)
Ах мој ти ме сју ти зи, Ки’ ке бузен си ќерши, Е, еја, еја те лој, Се ти зембрен ма мори!... (По завршувањето на песната, која Илија ја прати со големо интересирање, му ја изкривува капата на Арнаутикот над око и кон останатите Арнаути од каде што доаѓа гласот): ИЛИЈА: Рофш!... Рофш!...
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Ме заборчивте, ма еве му плаќам.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Почнал да пуши и тој а ма пари да си купи тутун – нема, а до посака од татка си – тоа било срамота.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Најдо помисли и вака му одговори: - Навистина на мака си, ма си изел што не се јаде и сега ќе тргаш!
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
„Ма, сигурно... Кај постоело бесмртна вода... Тоа само во приказните го има...“
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
„Ма, глупости се тоа...“ „Мислиш дека не постои такво шише?
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Калуѓерите го донесоа прасето во тепсија и го поставија ма масата пред игуменот.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Да се пречекори тој раскин кого што луѓето како и да не го забележуваат иако кој знае што воопшто забележуваат тие мрачни луѓе што се качуваат во вагоните на метрото за потоа да се симнат, што покрај превоз бараат тие луѓе што се качуваат пред или по за да пред или потоа се симнат, а што само се поклопува во некоја зона на вагонот каде што сѐ е однапред решено со тоа што никој не може да знае дали ќе излеземе заедно, дали прво ќе се симнам јас или пак оној слабичок човек со ролна хартија, дали онаа баба во зелено ќе продолжи до крај, дали тие деца сега ќе се симнат, ма јасно е дека да бидејќи веќе ги собираат тетратките и лењирите, низ игра и смеење приоѓаат кон вратата додека таму во аголот некоја девојка се стабилизира за да потрае, за уште многу станици да може да седи врз конечно испразнетото седиште, а таа девојка е непредвидлива.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Духот (ма колку вам тоа ви изгледало демагошки штос и збор од ступиден ТВ прилог за Културата) е она што ја одржува било која форма на заедница.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Скот: Би ти советувал блага насмевка, Ритон. А потоа суровост. Погледни, ма погледни ги само!
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Вашите глупи емисии и весници и книги и лова и коли и вашите спортски клубови и вашите кафеани и вашите манири, семејства, врски, министерства, вашата тивка подмолна омраза што блика на секој чекор кон „шиптарите“ (а јавно, најбедни кукавици, ниеден од вас, фашистоидни дебелковци) нема муда да формулира ма барем и малку подрастичен „десничарски“ став, а се шлепувате на цели контра- идеологии ко најниска можна животна форма, за вас и вирусите се еволутивен чекор напред. 10 okno.mk
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Грета: Ма го знам уште од порано.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
ВЕЧНО! нека плачат! 14 ехе-хе! ете тој фраер го глеаш влегува во проклетиот лифт се прославил по тоа како дошол до некои пет стапки дол стап не се зезам никој од вас го нема од пет стапки и тој влегува во - аха! ма замислете таков еден дунстер да влегува во шугава јавна куќа сакам да кажам јавен лифт?
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
- Ма остави, те молам, на глава ми се качи со нив!
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
- Тато, доаѓаш ли – го чу Борјан од купатилото, кога го запишуваше 90-тото, за мачката на кровот ... и два жолти ма..., кога Борјан пак го повика, сега потревожно: Побрзај, ми студи, дојди!
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Додека Пела и Дончо крај самоделниот ковчег во аголот зборуваат за она што им се случува во училиштето, Чана пласната е во креветот на Пелагија и така легната, гледајќи во таванот, зборува за некој маж под кого она веќе легнала во леите со пиперки, вели Как да ти кажам, мила сестро, цала ма покрива, ха,ха, ха!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Поради својата географска положба, Албанија, макар најчесто изолирана, ќе остане на крстопатот на империите и цивилизациите, пишуваше Татко во прологот на својата Историја.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
- Ма не... какво соблекување... - рече тетка ми, гледајќи ме, не во очи, туку долу пред себе.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Беше тоа јасно запишано во месец зилкаде, во годината 148- ма од пророковата Хиџра.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
- Ма, какви лулашки! Забрането ти е да одиш воопшто на лулашки, да паднеш таму да се искршиш!
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
